Afgelopen weekend vond de derde editie van de North C Trail in Koksijde plaats. Een trail over de hoogste duin van België met heel wat off-road stukken in het bos, door de duinen en op het strand. Ons Leiemarathon-team deed mee en Filiep deelt zijn ervaring met jullie.
Na enkele weken van voorbereiding, en wat onderling heen-en-weer geplaag, keken we reikhalzend uit naar de North C trail. De weervoorspellingen waren de week voor de wedstrijd niet echt gunstig, maar hoe dichter de wedstrijd kwam, hoe beter het weer werd. We kregen zowaar een mooie lentedag voorgeschoteld!
Zaterdagmorgen zat de sfeer er op weg naar Koksijde goed in. Ondank een fikse omleiding, kwamen we toch op tijd toe in Koksijde. Ons eerste werk? Onze Alpro-Leiemarathon banner een mooie plaats geven. Met wat trekwerk aan de elastieken, was de klus snel geklaard. De nummers worden afgehaald en opgespeld en we wachten in de aangename lentezon de start van de 21km af.
De wedstrijd
Klokslag 12:30 begonnen we aan de wedstrijd. Meteen het strand op voor een tweetal kilometer, vlak naast de waterlijn. We hadden pech, want het was hoog water. Dat betekende: lopen in het losse zand. Na het kruisen van de koninklijke baan, doken we terug de natuur in. De paden lagen er goed bij en in no-time zaten we op het enige stuk verharde weg.
Na de eerste bevoorrading komt de hoogste duin van de Noordzeekust in zicht: de Hoge Blekker. In tegenstelling tot vorig jaar, kon ik hier naar boven joggen en kom ik, in het gezelschap van een Gentse deerne waarmee ik tot de tweede bevoorrading samen bleef, boven. Het was ondertussen behoorlijk warm geworden, maar gelukkig wachtten onze reisgenoten op onze passage op een van de volgende duinen. We besloten om wat overtollige kledij af te gooien en liepen snel verder.
Op de tweede bevoorradingspost raak ik aan de praat met een oude gekende uit het wielerpeloton, Geert Van Bont. Hij was vooral onder de indruk van de lastigheidsgraad van het parcours. We hielden elkaar nog wat gezelschap maar ik moest al snel wat temporiseren wegens een te hoge hartslag.
De laatste kilometers gingen niet zo vlot. Het losse zand en de steile klimmetjes maakten het verrassend zwaar. Veel deelnemers waren aan het wandelen, en ik was blij dat ik niet de enige was die het lastig had.
De laatste duin voor het strand zag ik opnieuw gekende gezichten en hun aanwezigheid gaf me opnieuw wat energie. In de verte zag ik op de zeedijk de aankomstboog en het commentaar kwam me met een lichte bries tegemoet.
Bieb, mijn tijd werd geregistreerd en die was 2 minuten beter dan vorige editie. Steven was al aangekomen en begroette me met een high 5. Timon en Kris kwam kort na ons ook binnen. Met zijn vieren binnen de 10 minuten, we kunnen tevreden terugkijken op onze deelname
Op naar een volgende event! Kom ons gerust aanmoedigen, begroeten, van mening wisselen, samen op de foto… See you all in september!
